#Dönem Değerlendirmeleri | Güz Dönemi

Merhaba arkadaşlar..

Yazılarıma artık uzun zamandır diye başlamayı adet edinmiş gibi hissetmeye başladım. Nedeni basit ama bu adetimden kurtulmam gerek.. =) En son yazdığım yazı da neydi diye düşünmeye başladım şimdi. O kadar zaman geçmiş ki aradan , en son değerlendirmeme ne zaman yaptım söyle bir bakalım..

En son vizelerin bitiminden sonra bir yazı yazmıştım. Değerlendirme yazısı vizelerde karşılaştığım ters köşe durumlar ve sınav hazırlıklarıyla ilgiliydi .Yazıma şuradan ulaşabilirsiniz..  Güncel teknoloji haberlerinden bir ara uzak kalmıştım ve biraz göz atarken aynı zamanda blogumda da paylaşmak istemiştim. Şuradaki yazımda az çok kulağa gelen haberleri yazmışım. Ne zamandı ama.. =)

Şimdi yeni bir döneme başlamış durumdayım. Çok erken değil mi ? Sakarya Üniversitesinin bu erken zamanlaması çok hoşuma gidiyor . Daha ben tatildeyken bir çok arkadaşım vizelerden yeni çıkmıştı.Finale hazırlananlar , ya da büte girecek olan arkadaşlarım vardı.. Onlar tatile gelirken artık tatil dönüşü yapıyordum .. 3 haftalık süren bir tatil maceram vardı. Ama ilk önce şu geçen dönemime bakalım neler yapmışım 🙂

Yeni umutlarla tekrar eski yurduma dönmüştüm. Bu yüzden kendimi daha iyi hissediyordum.Yazdan kalma çöküntüler vardı. Üzerimdeki stresi dağıtmanın yollarını arıyordum.Kendimi biraz fazla yemeğe vurmuştum. Formumdan da gözle görülür şekilde düşmüştüm. Çalışmalarımı tamamlayamamıştım. En çok da yurtta kalacağım için oda arkadaşımı çok merak ediyordum. Yurtta iki kişilik odaya yerleşmiştim.Ve o ilk günün , ilk haftanın nasıl ilerleyeceğini çok merak ediyordum.Yurda geldiğim gün oda arkadaşımla tanışmıştım ki çok yorgundum.Aradan zaman geçtikten sonra konuşmaya , durumlarımızı anlatmaya başlamıştık birbirimize.. Neredeyse ikimizin durumları birbirine benziyordu..Farklılıkları ise bir başka.. Son sınıf olduğu için KPSS çalışmalarına kaldığı yerden devam ediyordu.. Ben ise yeni dönemime başlangıç yapmanın hazırlıklarını yapıyordum. Allah’a şükürler olsun ki çok iyi bir oda arkadaşım oldu.  Birbirimizin durumunu çok iyi anlıyorduk ev tecrübesinden sonra yurda çıkmanın nasıl birşey olduğunu.. Seviyorum Agamı 🙂

Şehre geldiğimde artık tek başımaydım. Kalbimin bir yarısı burada bir yarısı ise başka şehirde atıyordu.. Benimle nefes alıyor , onunla nefes veriyordum.. Alışmıştık bu şehre , anılarımız dolu her yerinde.. =) Artık dünya turumuza kısadan bir başlangıç yapmaya başlamıştık, hemde en ünlü yerinde ..  😉

2 yıldan beri uğraştığım birçok proje ve etkinliğim vardı. Bunların en başında okulumuzda kurulu ama aktif olmayan bir kulübü canlandırmak , ayağa kaldırmaktı. Azimle bu işin altına girdim.Kendim ilk iki yıl için tek başıma halletmeye çalıştım ama hep bir zaman aşımı oluşturacak durumlar ortaya çıktı. Bırakmıştım ilgilenmeyi artık , rafa kaldırmıştım.Sonra 2. sınıfın yaz okulunda  bir hocam ile anlaşıp bu durumu bir kez daha denemeyi göze aldım.Eğitim Fakültesindeki Bilgisayar Bölümü için tek kulübü bu sefer üstesinden geleceğim demiştim.Çevremdeki arkadaşlarımı toplayıp ekibimi kurdum. Hoca ile sürekli iletişim içerisindeydik.Bize etkinliklerimize başlayabileceğimizi ve artık kulübün açıldığını birkaç imzadan sonra resmileşeceğini söyledi. Bunları duymak kulağa çok güzel geliyordu ama bir terslik vardı. Bunu hissediyordum. Ben ve ekibim ile artık etkinliklerimize başlamak için bir adım atmıştık. Birçok arkadaşlarımızla , konusunda yetkili kişilerle irtibata geçtik. Bizden sadece zamanı netleştirmemizi istemişlerdi. Etkinlik konusunda bir toplantı yapmak istedik bir hafta sonra hocaya bilgi vermek adına.. Toplantıda hocanın daha işlemlere başlamadığını ve kulübün kapalı olduğunu söylemesi benim içimdeki o terslik hissini ortaya çıkarmaya yetti. Bu kadar geldik , devamını da getiririm dedim. Biraz resmi işlere girişmemiz gerekiyordu. Kulübün kapandığına dair belge gelecek. Kuruldan yeni bir kulüp açılacağına dair belge gidecek. Tüzük hazırlanacak ; kulüp bilgileri yazılıp , üye listeleri oluşturulacak… Daha nice işlem oluştu bir an.. Bunları gerçekleştirmeye başladım.Bu arada da kendi işlerimi de yürütmeye çalışıyordum . Birçok parçaya ayrılmıştım, zihnimde gerçekleştirecek birçok şey vardı ki bir de bunun için zamanımı harcıyor ve fedakarlık yapıyordum.Bitirmem gereken bir ingilizce kursum vardı.. Derslerim artık başlamıştı , ödev konuları verilmişti.. Dipnot düşmek isterim ki , Sakarya Üniversitesi biraz ödeve ağırlık veren bir üniversite.. Ödev , ödev , ödev.. Ağır ve uğraştırıcı zaman alıcı ödevler.. Artık ekip arkadaşlarım hocanın böyle söylediğini duyunca içlerindeki o büyük heyecan bir anda söndü. Sadece onların değil , benimde heyecanımı söndürdü.. Belgeleri hazırladık , gönderdik .. Hocadan yanıt bekliyordum. Ne oldu, ne bitti durumunu öğrenmek istiyordum bir an önce.. Bir akşamüstü hocamın yanına gitmiştim. Bir işi vardı ve o ara sormuştum belgeler ile ilgili durumu..
Hocam bana, şu an işinin olduğunu ve ilgilenemeyeceğini söyledi.. Yani, kulüp ile ilgilenemem şuan yapacak işlerim var artık benim demişti kısadan..  Bende böyle görünce yapılan tüm yazışmaları , bu emeğime , fedakarlığıma bakmadan hepsinin iptal olmasını istiyorum dedim. Ayrıldım.. Ve o an rafa kaldırdığım eski konuyu tamamen kendimden silmiştim.Artık şanslarımı tüketmiştim. Kendimi kuş gibi hafiflediğimi hissetmiştim o an.. O defterimi de öylece kapattım.

Bunlar bir yandan olurken, dönemin başlarında , kendimi sakinleştirici birşeyler arıyordum. İçimde hep bir heves olan ebru sanatına ve ney üflemeye olan ilgilerimi gerçeğe dönüştürmeye çalıştım. Ebru kursuna başladım.. Haftanın bir günü 3- 4 saat çalışamalar yapmaya , eğitim almaya başlamıştım. Her hafta farklı bir çalışma yaparken onun hakkında bilgiler alıyorduk.Tekniğin yapımı , püf noktalarını öğrenmeye başlamıştım. Çok güzel çalışmalar çıkartmaya başladım. Bununla uğraşırken sakinliğin verdiği huzuru tatmak bana çok hoş geliyordu. Ve farkında olmadan kendinizi başka bir yerde bulmanın , zihninizi hiçbir şeyin meşgul etmediğini hissetmek çok farklı bir duyguydu.. Hala devam ediyorum ebru kursuna.. İlk dönem alt zemin işlemlerini , farklı tekniklerini gördük, öğrendik. İkinci dönemin başlamasından itibaren ise çiçek yapımına ve bilmediğimiz sürprizlere geçiş yapacağız.. Heyecanlıyım bu konuda çok 🙂

Ney kursu için durumlar biraz farklı oldu. İlk olarak bir Ney satın aldım. Kursuna devam ederken hocanın günlerine uyuşmama durumundan kurs günü değişti. Değişince bana uygun olmuyordu ve onu bıraktım. Ama kendimce çalışıyorum üzerinde.. Sesi çıkartıyorum. Notalara basarak ses çıkartma işlemindeyim şu an.. Araya zaman giriyor , bazen üfleyemiyorum ama en güzeli de Ney’imi ilk gül yağı ile yağladıktan sonra onu üflemeye başladığımda onun verdiği o iç açıcı ferahlığa dayanamıyorum =)

Bu olanlardan sonra beni aslında en çok sevindiren olay, bölümde öğrenci asistan seçilmiş olmamdı.3.sınıfın başında yapılan asistan seçimlerinde beni layık gördükleri için inanılmaz mutlu olmuştum.Bölümde, uzaktan eğitim sütüdyosunda göreve başladım.Bunun vermiş olduğu mutluluğu, verilen görevleri başarıyla tamamlamam ile alıyorum. 🙂

Dönemin başlamasından 1 – 1,5 ay sonra Kurban Bayramı’na gitmek için de farklı bir yol denemiştim. Hatırlarsınız; benim bir otobüs hastalığım vardı . Starliner serisi otobüslere binmeyi çok istiyordum. Benim yolculuk yapacağım otobüs hattında mevcut olduğunu ve hangi saatte hareket ettiğini öğrenmiştim.Ve biletimi de o güne almak için özenle ayarlamıştım 😀 Birkaç gün geç gittim ama o otobüsle gitmiştim =) Yazdığım maceramın yazısını okumak için tıklayınız.. 

Aklımda hep yeni , öğrenebileceğim, deneyebileceğim ve gerçekleştirmek istediğim isteklerim var.2 yıldan beri memleketime dönüşlerimi hep, “Ne zaman bende uçuş yapacağım?” diyerek iç geçirir ve uzun yola çıkacağım zaman hep aklıma gelirdi. Vizelerden önce tek tek uçak firmalarına göz attım. Yılbaşı indirimleri yapıyordu hepsi.. Aklıma yatırmıştım artık bu dönem gideceğim diye.. =) Bileti o kadar çok makul fiyata buldum ki satın alma işlemini gerçekleştirmemiştim. Biletin fiyatı bir günde değişti ve pahalandı. Bende bir an vazgeçmiştim. Ama daha sonra farkettim ki tekrar inmiş. Ve hemen satın aldım. 😀 Artık finallerde eve dönüşümü bir kez daha farklı bir yoldan gerçekleştirecektim.. =)  Bunu anlatan yazımı sizinle paylaşacağım 🙂

Dönemin içerisinde YGA Zirvesi’ne katılmak , oranın bir parçası olmayı istemiştim. Uzun zamandır takip ediyordum.Ve etkinliklerini çok beğeniyordum. Yeniliklerin pesinden koşturduğu bir grupla , azimli hevesli insanların aynı yerde bulunduğu ; gönüllü olmanın verdiği o mutluluğu tatmak istemiştim ama seçmelere kalamadım. Ama o kadar çok sevindiğim bir şey var ki benim canım sevdiğim o zirveye katılmaya hak kazanmıştı. Bu beni çok mutlu etmişti ve katılmış kadar da olmuştum 🙂  Bununla ilgili yazıma ulaşmak için tıklayınız.. 

Ara ara kısa kısa yazılar yazmaya çalışmıştım. Ama gerek kurslarımın , gerek asistanlığın , gerekse ağır ve uzun ödevlerin altından kalkmak için uğraşsam da pek yazmaya vakit bulamamıştım. Verilen ödevlerimizi  son ödev gününe kadar ödevi tamamlamakla uğraşmıştık. Ve bir klasik çalışma grubun ile farklı arkadaşlarımla buluştuğum bir grup ile çalışmanın ne demek olduğunu öğrendim bu ilk dönem..  Ve bir de önemli işlerin bu arkadaşlarımda olması bazı işlerin sarkmasına , aksamasına ve zaman kaybı yaşamamıza yol açmıştı. Bir de umursamamazlık ve haklı olduğunu savunur gibi üste çıkmaları yok mu.. İnsanı çileden çıkartmaya birebir.. 😀

Daha “yapabilir miyim?” diye düşünmez ,  yaparım , hallederim , diye eylemleri yapabildiğini savunurlar..  Daha flash belleği kullanmayı bilmez , belleği biçimlendirip içine program kurdum ben der. Ama ne biçimlendirilmiş bellek vardır ne de düzgün kurulmuş program.. Gerçekten bilmenin , tecrübenin ve insanın kendisini nasıl hayata hazırladığını bir kez daha görmüş oldum..

Başarılı bir şekilde ilk dönemi bitirip , finallerimden yüksek notlar alıp ortalamamı iyi bir seviyeye çıkartmayı başardım. Alttan yükseltmeye aldığım derslerimi başarıyla iyi bir şekilde verdim. Artık ortalamam 3,00 üzerinde.. Azimle yükseltmeye gayret gösteriyorum =)

Memlekete yolculuk vaktiydi.. Bir dönemin daha bitiş günüydü.. Güzel bir şekilde ilk dönemimi kapattım.Yapmak istediklerimi , gerçekleştireceğim fikirlerimin bir kısmını gerçekleştirdim.. Kalanlar ise artık hayatın içerisinden el uzatacak bana.. 🙂

Memleketimde geçirdiğim 3 hafta boyunca katı bir planım vardı. Bir nevi bazı durumlardan ötürü güne uyum sağlamak ile geçti tatilim.. Bir hafta boyunca hava yağışlıydı..  İlk hafta dinlenme , kardeşimi okula getir götür ile geçti. Akrabalarımla muhabbet ile geçti.. Sonrasındaki haftalarda kardeşimin sürekli yanımda olması durumundan ötürü ,  yurtta oluşturduğum çalışma düzenimi evde sağlayamadığım için tatilin belli zamanından sonraki sürede biraz vakit öldürmeye başladım. Gerçekleştireceğim çoğu fikri , yapacağım şeyleri gerçekleştirmiştim artık.. Bir an önce Sakarya’ya dönmeyi istiyordum.. Şehrime dönmek istiyordum bir an önce.. 🙂

Neyse ki vakit geldi , çattı.. Sakarya’ya dönüş yolu göründü.. Yeni bir dönem için yola koyulma vakti.. Uzun süren 9 saat yolculuğum çok güzel geçti.. Ama her seferindeki gibi Hendek otobüsleri tam bir fiyaskoydu.. 8 saat birşey olmazken 1 saatlik yol bana işkence gibi geliyordu.. Öğrencilerin valizlerini yerleştiren soför aracın kapılarını açmadı. Öğrencilerin tümünden tam ücret (4 TL ) kesti. Bir de 2 km boyunca söylendi.. O söylenirken kimse onu takmıyordu.. =(

Artık Hendek’teydim.. Yurdumdaydım.. Eski düzenime geri dönmüş bir şekildeyim..

Yeni bir dönem..

Ve hayat beni beklemekte..

Doğduğum yer değil , doyduğum yerdeyim şimdi.. 🙂