Yeniden Merhaba!

Herkese yeniden merhaba!

Sizlerden uzak kaldığım 1,5 yıla yakın bir zaman diliminden sonra yeniden buradayım. Değerlendirme yazılarımın sürecimi takip edebilmem için verimli yazılar olduğunu bilirim ve yılbaşında yazdığım bir değerlendirme yazısı sonrası bu zamana kadar blogumdan uzak kaldım. Yazılarımı takip eden, yeni içerikler keşfetmek, çalışmalarımı incelemek için gelen okuyucularımı da biraz merakta bırakmış olabilirim. Fakat her şey yolunda. Zaman içerisinde gitgide oluşan iş yükünden dolayı araştırmaya – okumaya doğal olarak bunları aktarabilmem için bloguma zaman ayıramadım. Doğal olarak şu soruyu sorabilirsiniz: Ne oldu da şu an buraya gelmeyi başarabildin? Yanıt olarak şunu verebilirim: Biraz sadeleşme, biraz gereksiz iş yükü ve iyi yönetilemeyen süreçlerden uzaklaşma sonrası kendimi bulabildiğimi, kendime dönebildiğimi hissettim. Üretmeye ve paylaşmaya hazır olduğumu hissettim. Ve işte buradayım 🙂

Üretmek için odaklanabilmek, üretebilmek için zaman ayırabilmek kendi sürecimde o kadar geri planda kaldı ki yeteri kadar beslenme kaynağı olmadığında “Ben nasıl ilerleyeceğim?” sorusunu sormaya başladım. Sürecin bana sağladığı katkıdan ziyade benim enerjimden yararlanarak ayakta kaldığını keşfetmem ise yüksek sesli kahkaha atmama sebep oldu. Ben nasıl bir yolda ilerliyordum? Hem yolu güzelleştirmek hem de yoldan beslenebilmek varken yolumdaki herkesin tükenmişliği beni köprüden önceki son çıkıştan çıkmamı sağladı. Ve bu çıkış beni heyecan duyacağım bir yola girebilmeme yardımcı oldu. Kendimi hissetmeye, iyi olma haline kavuşmaya ve yenilenmemi sağlamaya başladı. Bir ferahlama sürecine giriş yaptığımı hissettim.

Peki yol güzelleşemez miydi? Yolun güzelleşebilmesi mümkün fakat yolun özelliği bu olunca değişmesi gereken o yolu yürüyenler oluyor. Bu sebeple görüşlerinize göre bir karar vermeniz gerekiyor. Yolda mı olmak istiyorsunuz yoksa kendinizi bu yola göre mi değiştirmek istiyorsunuz? Hangisini tercih edersiniz?

Bu geçen süreçte yazmayı, keşfetmeyi, üretmeyi çok özledim. Haftalık yazılar paylaşmak, üzerinde düzenlemeler yapmak, bir sonraki yazının heyecanını yaşamak ve üretilen içeriklerin başkalarına destek olabilmesini özledim. Yazmak benim için bir tutkuymuş. Şu uzun aranın ardından yazma tutkumu daha iyi hissettim. İnsan tutkularından vazgeçer mi? 🙂

Üretmeye, üretebilmeye teşvik etmeye, ilham olmaya, harekete geçirecek tüm güzellikleri gerçekleştirebilmek için çalışmaya yeniden merhaba!