#Dönem Değerlendirmesi Bahar 2013

Merhaba Arkadaşlarım Benim =)

Şu anda güncelerime bir yenisini daha eklemek için kolları sıvadım ve bunun için uygun bir vaktimi size ayırabildim.Ve şu an sizinle biraz süre geçtikten sonra yine beraberiz .. 🙂

En son neler yaptığımı hatırlayamıyorum , birkez daha yazdığım güncelerimi kontrol etme gereksinimi duymuştum.Acaba nerede kaldım , ne yapmıştım , neler olmuş diye düşünmüyor değilim .. İsterseniz hep birlikte bir dönem değerlendirmesi yazılarımıza ve neler yaptığımıza bir bakalım..

3.Sınıf benim için hayatımda birkez daha köklü değişikliklerin olduğu bir yıl oldu.. Güz Dönemi yazımda bundan bahsetmiştim.. Güz döneminden sonra zaman sanki ağır ağır ilerledi.. Bir heyecan vardı ama bu yavaş yavaş ilerliyordu.. Güz döneminde derslerimin rahatlığından sıkılırken; bahar döneminde adeta dersten bunalmıştım.. Bu bunaltan derslerim içinde ufak bir yazım olmuş sanırım .. Bakınız.

Bahar dönemi bizim için hareketli geçen bir dönem oldu.. Yaşadığımız bir heyecan vardı ki yarının 4. sınıfı biz olacağız.. Bunun yanında üzerimizde barındırdığımız bir “Okul Bitiyor , Mezun Olacağız artık “ psikolojisi de bastırmaya başlamıştı ufaktan.. Finallerimiz bir şekilde bitti ve artık bir dönemi daha kapatıyoruz diye mırıldanmaya başladık..

Bir dönem daha bitince aslında benim için bir çok değişimin yine peşimde olacağını da düşünmüyor değilim.. Dönem içerisinde ilgilendiğim ve uğraş verdiğim kursum, okuldaki görevim , yerleşmiş olan düzenim , benim çok saygı duyduğum ve çok sevdiğim oda arkadaşımdan ayrılmanın hüznü , ve yurdumdan ayrılmış olmanın verdiği bir farklılık vardı..

Hayatımda ilk kez bir sergide çalışmamın sergilendiği bir ilki gerçekleştirdim. Aslında ondan öncesi de hayalim olan ebru kursu ve ney kursuna katılmamdı.. Ve bunu başarılı bir şekilde bitirdiğim için çok mutlu hissediyorum kendimi.. Ve şöyle düşünüyorum ki, yerleşik düzene geçtiğim zamandan sonrasında ebru sanatını icra ettirmeye çalışacağım. Çalışmalarıma devam edip , kendimi bu konuda yetiştireceğim.Ve geleceğe yönelik bu sanatı yaşatmaya ve yaymaya çalışacağım..Sanırım ben bu sanatı çok sevdim =)

Okulumda bir yıl boyunca asistanlık görevini başarıyla sürdürdüm.. Finaller sonrası bu görevim de sona erdi.. Bu çalışma sayesinde o kadar fazla tecrübe kazandım ki , artık bu konuda sıkıntı çekmeden önüme gelebilecek işleri mevzuata ve duruma göre işleri yönetip nasıl yönlendirebileceğimi öğrendim diyebilirim.. Akademik hayattan bir parça ısırık alıp tadına bakmak nasip oldu ..

😀 😀 😀

Hayatımda her zaman dalga konusu yaptığım iğneler  bu yıl benim peşimi bırakmadı doğrusu.. Düşünüyorum da bu kadarına pes dedirttim ki benim sesimi duymuş olmalılar.. Dönem içerisinde rahatsızlığım sonucu doktorun bana 24 adet iğne vermesi benim hayatım boyunca atılmadığım iğnenin acısını çıkartacak olduğunu anladım.. Israrla direnmeye çalıştım ama olmadı..Paşa paşa her gün gidip iğne attırdım. Nefret ettiğim şey başıma gelmişti.. Her gün farklı bir acı ile beraber yaşamanın ne demek olduğunu öğrendim. Benim böyle bir korkum olduğunu bilen sevdiklerim bana kahkaha ile gülmeye başlamışlardı.. = ( Belkide unutamayacağım anılarımdan bir tanesi de bu iğneler olacak  🙂

Ödevler , finaller bitmişti.. Herkes yavaş yavaş memleket yolu gözler oldu.. Kimisi erkenden , kimisi son güne kadar finallere girme telaşındaydı..  Herkes kendi işine düşmüştü bir nebze.. Hocalar etkinlikleriyle uğraştığı bir yıl boyunca hala etkinlikleri yetiştirme telaşıyla uğraşmaya devam ettiler.. Öğrenciler ise derslerini veremeyenler biraz daha çalışmaya , başarıyla dersleri veren arkadaşlar ise tatil planları yapmaya başladılar..

Bir yıl önce nasıldı , şimdi nasıl diye bir an fark etmeden düşüncelere almışım kendimi.. Bir düzenden başka bir düzene.. Her yıl farklı olduğu gibi.. Bu yıl da bitti. Sorunların , sıkıntıların, dertlerin olduğu bir dönem daha bitti.. Evin önünden her gün kaç kez gelip geçtiğimi bilmeden yürüdüğüm o günler de geçti artık..  Şimdi her şey çok farklı, olduğundan daha da farklı .. İyi ki de farklı..

Dönem bitti ama ben hala Hendek’teydim.. Halletmem gereken birkaç işim gereği 2- 3 gün daha orada bulunmam gerekiyordu.. Ve o kadar güzel geçen günler oldu ki o son 1 hafta; belki de vize final haftası aralığına ( 1 ay) değecek değerdeydi.. En çok da üzüldüğüm konulardan bir tanesi de oda arkadaşımın 4.sınıf olmasıydı.. İkimiz de evden ayrılıp bir odada beraber 1 yıl geçirdik. Ve o kadar iyi bir arkadaş olduk ki bunu arkadaşlıktan öteye taşıyıp birer dost olduk birbirimize.. Birbirimize hep şöyle derdik :

” Ahh be agam , keşke ikimiz de 4. sınıf olsaydık da ikimiz de mezun çıksaydık.. ” , ” Keşke senle daha önce tanışsaydık be agam” …

Ben bir yıl boyunca arkadaşıma iyi bir arkadaşlık yaptım.Ve Allah Razı Olsun dostumdan diyorum hep.. İyi ki varsın Agam ve iyi ki seninle tanışmışım.. Üniversite hayatında yaptığım en güzel arkadaşlığı seninle yaptığımı hiç çekinmeden söyleyebilirim =)

Ve gideceğim gün geldiğinde gerçekten de gideceğim için üzüldüm..Arkadaşım için.. Onunla vedalaştık ve otobüse binip oradan ayrıldım.. Benim için çok kötü olmuştu..

Memlekete giderken o kadar fazla yüküm vardı ki bunları taşımakta zorlanıyordum. Ebru çalışmalarım , Ney , Sırt Çantam , Laptop Çantası , Valiz derken götürmek istediğim ama götüremediğim bir çok eşyam da yurtta kaldı.. Paketlendi ve köşeye ayrıldı.. Memlekete varmanın o heyecanı bende kısa sürdü.. Aslında otobüse binmeye kadardı. Maksat eşyalarımı sıkıntısız ve doğru şekilde otobüse yerleştirebilmekteydi.. Gerisi zaten geliyordu.. 🙂

8 saat süren yolculuktan sonra aklımın Sakarya’da kaldığı o gece memlekete sabaha karşı vardım.. Evime şükürler olsun kazasız belasız ulaştım.. Bu arada çok sevdiğim Kardeşim beni almaya gelecekti , sanırım o gece oda sandalye başında uyuyakalmış 😛 Bir daha ki sefere bekliyorum Kardeşim ona göre bak.. Şimdiden söylemesi .. : ) Bu kadar eşya ile orada tek başıma bekleyecek iken , şans işte benim hiç tanımadığım biri garajdan bir tanıdığını daha alıp beni evimin önüne kadar arabasıyla getirmişti..

Allah razı olsun hepsinden ..